Psalm 13: 6
"Hoelang, HERE? Zult Gij mij voortdurend vergeten? Hoelang zult Gij uw aangezicht voor mij verbergen? Hoelang zal ik plannen koesteren in mijn ziel, kommer hebben in mijn hart, dag aan dag? Hoelang zal mijn vijand zich boven mij verheffen? Aanschouw toch, antwoord mij, HERE, mijn God! Verlicht mijn ogen, opdat ik niet inslape ten dode; opdat mijn vijand niet zegge: Ik heb hem overmocht; opdat mijn tegenstanders niet juichen, wanneer ik wankel. Ik echter vertrouw op uw goedertierenheid, over uw verlossing juicht mijn hart. Ik wil de HERE zingen, omdat Hij mij heeft welgedaan."
David verlangt in deze psalm naar verlossing. Hij weet niet of hij de situatie nog langer kan verdragen. Hij wanhoopt zelfs aan zijn leven. Maar midden in de ellende richt hij zijn blik van zijn omstandigheden naar God. Wat een verandering. Nu geen geklaag meer, maar pure aanbidding. Hij kan zelfs al verder kijken dan de oplossing. Temidden van zijn benauwdheid roept hij uit: ‘Ik wil de Here zingen, omdat Hij mij heeft welgedaan.’ Dat is geloofstaal, je kijkt al verder dan je kunt zien en juicht al voor de overwinning is behaald. Wat is het goed om in een tijd van tegenslag je blik naar God te wenden en Hem te zien in plaats van jezelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten