Laat mij, HERE, mijn einde kennen, en welke de maat van mijn dagen is;

Psalm 39:4
"Ik had gedacht: ik wil mijn wegen bewaren, opdat ik niet zondige met mijn tong; ik wil mijn mond met een muilband bedwingen, zolang de goddeloze voor mij staat. Ik was verstomd, sprakeloos, ik zweeg, verstoken van het goede; maar mijn smart werd heviger, mijn hart gloeide in mijn binnenste, bij mijn verzuchting laaide vuur op; ik sprak met mijn tong; Laat mij, HERE, mijn einde kennen, en welke de maat van mijn dagen is; laat mij weten, hoe vergankelijk ik ben."

Ook David worstelde met zonde. Je kan nog zo je best doen om niets verkeerds te zeggen, maar op een zeker moment houd je het niet langer uit. Het lijkt wel of het juist erger wordt wanneer je je probeert te beheersen. De enige die kon zwijgen in zijn liefde, was de Heer. Tegenover zijn haters zweeg Hij. Er kwam geen aanklacht of beschuldiging uit zijn mond. In tegendeel, Hij nam alle schuld op zich en droeg het weg naar het kruis. Daar sprak Hij vergeving uit over de mensen. ‘Laat mij mijn einde kennen.’ Voor de Here Jezus was dat heel belangrijk en Zijn Vader heeft het Hem verteld. 'Jouw einde is aan het kruis op de helft van je dagen.' Jezus deed dat voor ons, zodat wij die vraag niet meer hoeven te stellen. Wij weten wat ons einde zal zijn: leven in eeuwigheid. De maat van onze dagen is oneindig. We zullen leven zelfs al zijn we gestorven. En wie nu al leven zullen niet sterven in eeuwigheid. Glorie aan God.