Psalm 81:16
"Ik, de HERE, ben uw God, die u opvoerde uit het land Egypte; doe uw mond wijd open en Ik zal hem vullen. Maar mijn volk luisterde niet naar mijn stem, Israel was onwillig tegen Mij. Daarom liet Ik hen gaan in de verstoktheid huns harten, zodat zij in hun eigen raadslagen wandelden. Och, dat mijn volk naar Mij luisterde, dat Israel in mijn wegen wandelde! Welhaast zou Ik hun vijanden vernederen, en mijn hand tegen hun tegenstanders keren. Zij die de HERE haten, zouden Hem veinzend hulde brengen, en hun straftijd zou voor altoos duren. Hij zou hen gespijzigd hebben met het vette der tarwe, ja, Ik zou u verzadigd hebben met honig uit de rots."
Honing uit de rots doet me denken aan het verhaal van Simson. Op weg naar het land van de Filistijnen werd hij aangevallen door een leeuw. Simson pakte de leeuw bij de bek, scheurde hem open en wierp hem langs de weg. Maar uit de dode leeuw kwam later honing omdat een troep bijen er een raat in had gebouwd. In dat verhaal zit een boodschap. Simson verwoordde het zo: ‘Spijze ging uit van de eter, en zoetigheid van de sterke.’ De bedreiger van ons leven was de zonde, maar Christus heeft de zonde uit elkaar getrokken, de dood is overwonnen. Nu jaagt de dood geen angst meer aan, want alles, alles is voldaan. Je zou kunnen zeggen dat God – de Rechter – de sterke is, waaruit nu de zoetigheid van de genade komt. Leven in plaats van dood. Zegen in plaats van oordeel. Wat een genade! Wat een Sterke. Wie is sterker dan een leeuw? Wat een genade. Wat is zoeter dan honing? God zegt in deze psalm: Och, dat mijn volk naar Mij luisterde… Ik zou u verzadigd hebben met honig uit de rots. Wie de genade van God niet kent, mist het leven. Geen enkele menselijke inspanning kan je dichter bij God brengen. Dat kan alleen God zelf. En Hij heeft ons dichtbij gebracht, in Christus zelfs tot op de troon van God. Wat jammer, wanneer de genade van God niet wordt gezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten