zondag 26 april 2009

Keer weder, mijn ziel, tot uw rust, omdat de HERE u heeft welgedaan.

Psalm 116:7
"Ik heb de HERE lief, want Hij hoort mijn stem, mijn smekingen. Want Hij heeft zijn oor tot mij geneigd, daarom zal ik mijn leven lang tot Hem roepen. Banden van de dood hadden mij omvangen, angsten van het dodenrijk hadden mij aangegrepen, ik ondervond benauwdheid en smart. Maar ik riep de naam des HEREN aan: Ach HERE, red mijn leven. Genadig is de HERE en rechtvaardig, onze God is een ontfermer. De HERE bewaart de eenvoudigen; ik was verzwakt, maar Hij heeft mij verlost. Keer weder, mijn ziel, tot uw rust, omdat de HERE u heeft welgedaan."

Dit is weer zo’n prachtige profetische psalm. Ik raad aan hem helemaal te lezen en bedenk dan dat deze psalm openbaring geeft over hoe Jezus omging met het lijden in Gethsemané. Daar waar de dood zo sterk op Hem af kwam, dat Hij zelfs zijn discipelen vroeg met Hem te waken, daar zocht Hij in zijn diepe nood zijn Vader. ‘Als het mogelijk is, laat dan deze drinkbeker aan mij voorbijgaan.’ Maar terwijl Hij bad eindigde Hij met: ‘Niet mijn wil, maar de Uwe geschiede.’ Hij werd opnieuw bepaald bij de heerlijkheid na het lijden. Hij zou opstaan en miljoenen mensen tot leven wekken. Zijn focus was niet langer op het naderende onheil, maar op het naderende heil. Wat een totaal andere visie. Keer weder, mijn ziel, tot uw rust, omdat de HERE u heeft welgedaan. In de nood moeten we ons vastklampen aan Gods beloftes. Zijn oplossing is er eerder dan onze nood. Ken je dit intieme tot rust brengen van je ziel?