Psalm 39:7
“Zie, Gij hebt mijn dagen als enige handbreedten gesteld, mijn levensduur is als niets voor U; ja, ieder mens staat daar, enkel een ademtocht. Ja, de mens gaat daarheen als een schaduw, ja, als een ademtocht suizen zij weg, zij garen bijeen en weten niet, wie het tot zich nemen zal. En nu, wat verwacht ik, Here? Mijn hoop, die is op U.”
Stel je voor dat je honderd wordt, dan zijn dat slechts enige handbreedten bij God. Wat moet de eeuwigheid toch overweldigend zijn. We maken ons druk hier van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat en God zegt: ‘Slechts enige handbreedten.’ Wees in geen ding bezorgd, je leven is slechts een ademtocht. Alles wat je verzamelt in je leven is voor een ander die na jou komt. Alles is ijdelheid, het is hier slechts tijdelijk. Na al dit gerelativeer wordt het tijd om ook het belang van dit leven te onderstrepen. Hier leren we onze Heer kennen. In deze tijd mogen we ontdekken dat Hij een helper en een verlosser is, trouw aan zijn woord en altijd meer gevend dan wat je nodig hebt. Wat verwachten we van dit leven? Wat verwachten we van deze dag? Mijn hoop die is op U, Heer, want bij U zijn uitreddingen, zelfs tegen de dood. Geniet elke dag van de liefde en trouw van God. Heb je vandaag een kwade dag, denk dan aan die van morgen, maar denk vooral aan Degene die jouw de dagen geeft, Hij houdt van je, voor eeuwig.
