Spreuken 7:15
“Daarom ben ik de deur uit gegaan, ik ging op zoek naar jou, nu heb ik je gevonden.”
De vrome smoes is verteld, nu nog wat vleierij toevoegen en de jongen kan al niet meer terug, hij is betoverd. De snode plannen van de vrouw worden geraffineerd uitgevoerd. Het is als een spin die haar prooi inpakt in haar draden en daarna leegzuigt. Waar zijn de andere jongens intussen gebleven? Zijn ze doorgelopen, hebben ze nog geroepen: ‘Ga nou mee, joh?’ De prooi is geïsoleerd, hij wil ook niet dat anderen erbij zijn. Hij wil geen pottenkijkers bij het kwaad wat hij gaat doen. Ook zijn geweten werkt niet meer, hij is een gewillige prooi geworden. Nieuwsgierig naar wat ze hem nog meer gaat vertellen, wacht hij in domheid af. Volkomen passief geworden, verzet hij zich niet meer, maar geeft hij zich over aan de nacht.
