Onwankelbaar belijden

Hebreeën 10:23 ‘Laten wij de belijdenis van hetgeen wij hopen onwankelbaar vasthouden, want Hij, die beloofd heeft, is getrouw.’

Als onze belijdenis gebaseerd zou zijn op ons gedrag, of op ons geloof, zouden we die nooit onwankelbaar kunnen vasthouden. Gelukkig heeft die onwankelbaarheid niets te maken met hoe we ons voelen, of gedragen. Of we nu lekker in ons vel zitten, of juist niet, heeft geen enkel effect op onze belijdenis. Je belijdt niet je gevoel, maar Gods waarheid. Daarom is die belijdenis onwankelbaar. Want Hij die beloofd heeft, is getrouw. We belijden dat we rein en rechtvaardig zijn, omdat God dat zegt. We belijden dat we in het licht wandelen en dat de duisternis geen macht meer over ons heeft, omdat God het zegt. We belijden dat we Gods kinderen zijn en erfgenamen van Zijn heerlijkheid, omdat God het zegt. We belijden dat niemand ons kan scheiden van Gods liefde, omdat Hij het zegt. Onze belijdenis staat vast door Hem. Laten we die dan onwankelbaar vasthouden.

Zie Jezus in Gods woord

Spreuken 3:11 ’Laat je door de Heer terechtwijzen, mijn zoon, kom niet in opstand, als hij je straft.’ 

De enige manier waarop God ons leven corrigeert en vernieuwt is door zijn woord. We leven in de dag des heils en niet langer onder het oordeel van de wet. Dat laatste hebben we trouwens nooit gedaan als Nederlanders, want de wet was aan Israël gegeven om hen te leren dat ze wel Gods volk waren, maar niet zonder tekortkomingen. Jezus heeft het oordeel weggenomen door het voor ons te ondergaan. Daar slaat deze tekst ook op. Het gaat over de zoon die God liefheeft, dat is Jezus en die Hij moet tuchtigen, voor ons heil. Veel teksten in de Bijbel, misschien wel de meeste gaan niet over ons, maar over Jezus. Voor Hem staan veel aanwijzingen en bemoedigingen in de Schriften. Hij kende ze en wees er zijn discipelen op. Hij toonde hen alles wat over Hem was geschreven door Mozes en de profeten en in de Psalmen. Hij opende hun ogen zodat ze niet langer zichzelf, maar Hem zouden zien in Gods woord. Wat dat betreft mogen onze ogen ook nog wel wat verder opengaan. Het is heerlijk om te weten dat God voor ons is en dat niets ons kan scheiden van zijn liefde.

Het zichtbare is tijdelijk

2Corintiërs 4:16-18 ‘Daarom verliezen wij de moed niet, maar al vervalt ook onze uiterlijke mens, nochtans wordt de innerlijke van dag tot dag vernieuwd. Want de lichte last der verdrukking van een ogenblik bewerkt voor ons een alles verre te boven gaand eeuwig gewicht van heerlijkheid, daar wij niet zien op het zichtbare, maar op het onzichtbare; want het zichtbare is tijdelijk, maar het onzichtbare is eeuwig.’ 

Deze tekst gaat niet over ouder worden, maar over verdrukking. Als je Jezus belijdt voor de mensen, komt de geestenwereld in beweging. Paulus ondervond dat elke dag. Hij werd geslagen en vervolgd, leed schipbreuk, zat gevangen, kreeg stokslagen en werd gestenigd. Dat liet sporen na op zijn lichaam. Daar heeft hij het over. Maar hij zegt ook dat zijn innerlijke kracht niet te breken is. Die innerlijke kracht is Gods Geest, de Geest van Jezus die ons verder laat kijken dan het zichtbare. De verdrukkingen en het lijden dat ermee gepaard gaat, zijn tijdelijk. De onzichtbare werkelijkheid duurt eeuwig. Jezus is met ons en bij ons en voor ons voor eeuwig. Zijn beloftes zullen worden vervuld voor eeuwig. De innerlijke kracht neemt toe, zelfs wanneer de uiterlijke mens wordt verdrukt. We klagen niet over het ouder worden en verwachten zeker niet dat daarmee de gebreken komen. We geloven in de opstandingskracht van Jezus die sterker is dan de dood. Sterker dan welke verdrukking dan ook.

Geloofd zij God met diepst ontzag

Psalmen 68:19 ‘Geprezen zij de Here. Dag aan dag draagt Hij ons; die God is ons heil. Sela’

Als klein kind maakte ik een keer per jaar mee dat mijn opa jarig was. Hij woonde bij ons in en op zijn verjaardag kwamen al zijn broers en zussen, voor mijn gevoel een stuk of twaalf en bijna allemaal met aanhang. Mijn moeder zette dan lange tafels neer, met wit kastpapier erop. Er werden sigaren gerookt en bijna iedereen droeg zwarte kleren. Maar het hoogtepunt was de maaltijd. Dan ging iedereen staan rond de tafel en werd deze psalm gezongen. ‘God zij geloofd met diepst ontzag. Die God is ons een God van heil.’ Nu ben ik zelf opa. Zwarte pakken draag ik niet en sigaren roken doen we al lang niet meer. Maar deze psalm kunnen we nog steeds zingen. God is niet veranderd. Hij is de God van trouw. Dag aan dag draagt Hij ons. Die God is ons heil.

Opstaan met gejuich

Psalmen 30:5 ‘Zijn woede duurt een oogwenk, zijn liefde een leven lang, met tranen slapen we ‘s avonds in, ‘s morgens staan we juichend op.’ 

Onder het oude verbond kon je je afvragen: ‘Hoe lang moeten we nog gestraft worden? Hoe lang zullen onze vijanden nog over ons heersen?’ Maar in het nieuwe verbond zijn we meer dan overwinnaars. Dan zeggen we: ‘Deze vijand is verslagen door Jezus Christus, dus opzouten. Geen enkele vijand heeft nog het recht me te onderdrukken.’ Deze psalm gaat over Jezus en niet over mij. De uren aan het kruis, de toorn die over Hem heen ging, de tranen die Hij plengde in de avond, duurden een oogwenk in vergelijking met de eeuwige vreugde daarna. Jezus droeg Gods toorn over onze zonden. Door zijn striemen zijn we genezen. Wij mogen juichend deze nieuwe morgen begroeten. We leven voor eeuwig in het licht, omdat Jezus voor ons de duisternis heeft ondergaan en ons zo verlost en bevrijd heeft uit de macht van ziekte, zonde en dood.

In Jezus zie je Gods glorie

Psalmen 63:5-6 ‘Als met vet en merg word ik verzadigd, mijn mond looft met jubelende lippen, wanneer ik Uwer gedenk op mijn legerstede, in nachtwaken over U peins.’ 

Mooi hè, hoe David Gods goedheid vergelijkt met een overvloedige maaltijd. Vet en merg zouden wij nu niet meer kiezen, maar in de tijd van David moet dat het summum van heerlijkheid zijn geweest. Zijn gedachten worden zo krachtig, dat zijn lippen beginnen te jubelen. Midden in de nacht ligt David te loven en te aanbidden op zijn bed. En dan te bedenken dat David ver voor het kruis leefde. Hij mocht in de tempel niet verder komen dan de voorhof. Toch spreekt hij al over Gods heerlijkheid die hij in de tempel heeft gezien. Welke tempel was dat dan? Geen tempel van steen, want die moest nog worden gebouwd. David was een ziener, een profeet. Hij moet iets gezien hebben van de toekomst, van de heerlijkheid van God die komen zou. David heeft Jezus gezien, dat kan niet anders. Geen wonder dat hij jubelt, wie Hem ziet, aanschouwt Gods glorie.

Het leven is sterker dan de dood

Romeinen 8:6 ‘Want de gezindheid van het vlees is de dood, maar de gezindheid van de Geest is leven en vrede.’

Een van de omschrijvingen van het woord gezindheid is ‘op iemands hand zijn, iemands kant kiezen’. Ons vlees, de natuurlijke mens, kiest de kant van de dood. Dat moet wel, want ons vlees wordt beheerst door de wet van zonde en dood. Paulus schrijft dat hij door die wet doet wat hij niet wil en vraagt zich af: ‘Wie verlost mij?’ Gelukkig weet hij het antwoord en zegt: ‘Gode zij dank, door Jezus Christus.’ De gezindheid van de Geest is leven en vrede. Dat wordt dus wel eens moeilijk kiezen. Beide wetten kunnen we benutten. Kiezen we dood of leven, vlees of Geest? We moeten het niet moeilijker maken dan het is, want een kind van God leeft door de Geest en heeft het vlees met zijn hartstochten en begeerten gekruisigd. Dat betekent dat we niet moeten strijden tegen ons vlees, maar weten dat de dood is overwonnen door het leven. We zijn overgegaan uit de dood in het leven en het geestelijke vervangt meer en meer het natuurlijke. Het is Gods werk in ons om dat tot een goed einde te brengen, vertrouw daar maar op.