Christengemeenschap Lukas 24:13-15
‘En zie, twee van hen waren juist op die dag op weg naar een dorp, zestig stadien van Jeruzalem verwijderd, genaamd Emmaus, en zij spraken met elkander over al wat voorgevallen was. En het geschiedde, terwijl zij daarover spraken en van gedachten wisselden, dat Jezus zelf bij hen kwam en met hen medeging.’
Er zal heel wat gesproken zijn na de kruisiging van Jezus over de wonderlijke gebeurtenissen. De uren duisternis, het scheuren van het voorhangsel in de tempel, wie kon dat allemaal verklaren? En opeens is daar Jezus zelf om zich te tonen in hun midden. In het begin herkennen ze Hem niet en verbazen ze zich over Zijn schijnbare onwetendheid. Maar dan gaan hun ogen open en zien ze de opgestane Heer. Ze herkennen Hem bij het breken van het brood, bij de maaltijd in hun huis. Jezus wil zo graag gekend en herkend worden, dat Hij heeft gezegd altijd in ons midden te zijn, altijd bij ons en in ons te zijn. We mogen met elkaar wandelen en spreken en eten, maar wat een christengemeenschap bijzonder maakt, is dat Jezus er altijd bij is. Hij wil zich altijd laten vinden en als dat gebeurt, gaan je ogen open en zie je nog veel meer van Hem. Dat maakt het samenkomen als christenen zo bijzonder. Of je nu thuis bent of op straat, op je werk of waar dan ook, zodra je met iemand optrekt is Jezus erbij. Niet om te horen wat je fout doet, maar om meer te geven dan je al hebt.
