Lukas 18:7 ‘Zal God dan zijn uitverkorenen geen recht verschaffen, die dag en nacht tot Hem roepen, en laat Hij hen wachten?’
Jezus vertelt het verhaal van de onrechtvaardige rechter. Een arme weduwe blijft hem dagelijks aanspreken om haar recht te doen en uiteindelijk is hij het zat en doet een uitspraak. Veel mensen zien hierin een voorbeeld van het gebedsleven, blijven aanhouden tot je krijgt wat je verlangt. Dit is een karikatuur van God en van het gebedsleven. Jezus legt in de Bergrede uit dat je niet bezorgd moet zijn zoals de wereld. Je Vader weet wat je nodig hebt. Zoek eerst Zijn koninkrijk en Zijn gerechtigheid – dat betekent genade – en al het andere ontvang je bovendien. Wij hoeven niet te bidden en te smeken, zoals Abraham bij Sodom. Wij hoeven niet aan te houden, zoals deze weduwe. Wij mogen gaan zitten, zoals de 5.000 in het gras en met verbazing zien waartoe God in staat is. Zou Hij die zelfs Zijn eigen zoon niet gespaard, maar voor ons allen overgegeven heeft, ons met Hem niet alle dingen schenken? Wij hoeven niet nacht en dag te roepen, God kent van verre onze gedachten. Wij mogen God dag en nacht prijzen, omdat Hij ons in Zijn onmetelijke liefde heeft uitverkoren Zijn kinderen te zijn.
